گاهی به ته مونده دردهامون آویزون میشیم چون درد آخرین چیزیه که از کسی که از دست دادیم برامون مونده.

فیلم برادران لیلا رو دیدم با اینکه از نظر موضوع و لوکیشن و همه چیز تکراری بود ولی به طرز عجیبی خوش ساخت بود و بازیگرای اصلی فیلم عالی بودن مخصوصا ترانه علیدوستی که بازیش در حد اسکار بود. داستان هم که مثه همیشه درمورد قشر پایین جامعه بود و به خوبی یه جامعه مرد سالار رو به تصویر کشید و نشون داد که چقد میتونه یه خونواده و در نهایت جامعه رو دچار مشکل کنه.

یه چیزی هست به اسم نشخوار ذهنی یعنی فکرت هر لحظه مشغوله و مدام به چیزای مختلف فک میکنی که باعث میشه نتونی تصمیمات درست و منطقی بگیری و مثه هارد کامپیوتری که دائم فعال باشه و آسیب ببینه مغزت همین مشکل واسش پیش میاد. 

بازم یک سال دیگه گذشت تولدی دیگه! ولی هیچوقت حس خوبی بش نداشتم ، و از رسیدنش خوشحال نبودم.

هر آدمی یک " رفته ای " دارد ، که هنوز به رفتنش عادت نکرده.

شاید اولین و مهمترین تصمیم امسال من جدا شدن از خواسته ها و عملی کردن اونها به هر نحوی باشه! شاید بیرون اومدن از حاشیه امن و کمی ریسک کردن بیشتر تعریف دیگش باشه! ولی هر چیزی که اسمش باشه  دگرگونی ای که دیگه وقتشه انجام شه.